"Królowa Charlotta" Julia Quinn, Shonda Rhimes

 

     Julia Quinn to autorka poczytnej serii o losach Bridgertonów – rodziny należącej do brytyjskiej śmietanki towarzyskiej. Obecnie na netflixie można oglądać ekranizację dwóch powieści Julii Quinn a niedawno wyemitowano spin-off o królowej Charlotcie. W nawiązaniu do tego serialu i przy współpracy z producentką telewizyjną Shondą Rhimes powstała niniejsza książka.

    „Królowa Charlotta” opisuje wydarzenia, które rozpoczęły się 8 września 17961 roku tj. w dniu ślubu króla Jerzego III z księżniczką Zofią Charlottą Mecklenburg-Strelitz. Para nie miała nawet okazji wcześniej się poznać. Czy w tak niesprzyjającej sytuacji, pełnej tajemnic i niedopowiedzeń a do tego tak bardzo utrudnionej przez pałacowe reguły i konwenanse może być miejsce na szczerość i uczucie? Osoby zaznajomione z serialem lub powieściami Julii Quinn z pewnością spodziewają się lektury lekkiej, przyjemniej i raczej podnoszącej na duchu. Takiej, w której pierwsze skrzypce gra romantyczna relacja okraszona erotyzmem. W znacznej mierze to właśnie dostajemy. Ale nie tylko. Związek króla i księżniczki Charlotty, której kolor skóry jest ciemniejszy niż oczekiwano zapoczątkowuje coś, co nazwano Wielkim Eksperymentem. Jest to próba połączenia arystokracji jaką znamy z historii z fikcyjną arystokracją ciemnoskórą, które do tej pory żyły na podobnym poziomie, lecz obok siebie. Do tej pory bogate rodziny ciemnoskóre nie były częścią dworu, nie posiadały tytułów ani nie mogły brać udziału w balach czy polowaniach wraz z białą częścią społeczeństwa. Powodzenie całego przedsięwzięcia leży w rękach dwóch silnych kobiecych bohaterek: królowej Charlotty i lady Agathy Danbury. Za najmocniejszą stronę tej powieści uznaję właśnie te dwie postaci. Kobiety młode, silne, zdecydowane i odważne. O których warto pisać jak najwięcej ponieważ nadal w literaturze brakuje takich kobiet i i moim zdaniem powinno się to zmienić. Minusem natomiast będzie bardzo duże podobieństwo między serialem a książką. Czytając miałam wrażenie, że słyszałam już każde zdanie i widziałam każdy opisanych gest. To tak jakby ktoś tłumaczył mi o co chodzi w serialu i jak mam interpretować poszczególne sceny. Liczyłam, że książka będzie pewnym rozszerzeniem czy pogłębieniem wątków ze spin-offu. Dodatkowo uleciał też pewien liryczny styl poprzednich powieści, który był szczerze mówiąc bardzo urzekający. Są to malutkie minusy, które nie powinny zniechęcać do lektury. Osobiście, w ogólnym rozrachunku polecam tę powieść jako coś lekkiego i miłego do poczytania dla relaksu.

Za książkę dziękujemy Wydawnictwu Zysk i S-ka.