Asteriks. Tarcza Arwernów. Tom 11 - recenzja

 „Tarcza Arwernów” to jedenasty tom serii o przygodach Asteriksa i Obeliksa. Tym razem otrzymujemy opowieść, która z pozoru jest tylko kolejną zabawną eskapadą Galów, ale pod powierzchnią kryje satyrę społeczną i historyczne aluzje.

Fabuła kręci się wokół legendarnej tarczy należącej niegdyś do Wercyngetoryksa – celtyckiego wodza, który poddał się Cezarowi pod Alezją. Choć Rzymianie twierdzą, że zdobyli ją i zachowali jako symbol swojej dominacji, prawda okazuje się zupełnie inna. Rozpoczyna się komiczny wyścig po całej Galii. Po jednej stronie – sfrustrowani i coraz bardziej bezradni Rzymianie, po drugiej – Asteriks i Obeliks, którzy nieświadomie wplątują się w polityczną farsę.

Ten tom znakomicie łączy elementy przygodowe z krytyką władzy i jej potrzeby tworzenia narracji zwycięstwa. Cezar, który desperacko pragnie triumfalnego marszu z historyczną tarczą w ręku, ukazany jest jako postać, która sama potrzebuje budowy własnego mitu. Z kolei podróż bohaterów przez różne galijskie regiony (szczególnie Arwernię) daje okazję do licznych lokalnych żartów, stereotypów i gier słownych, które są jednym z najmocniejszych punktów albumu.

„Tarcza Arwernów” dla starszych czytelników to powrót do czasów, gdy komiks potrafił jednocześnie śmieszyć i prowokować do myślenia – dla młodszych to świetna, pełna zwrotów akcji historia z ulubionymi bohaterami w roli głównej.

Współpraca reklamowa] Komiks został przekazany bezzwrotnie w ramach recenzji od wydawnictwa Egmont, Wydawnictwo Egmont nie miało wpływu na kształt mojej opinii. Dziękuję wydawnictwu Egmont za udostępniony do recenzji tom.

https://www.facebook.com/swiatkomiksu

https://www.facebook.com/GalaktykaCzytelnika

https://www.instagram.com/egmont_polska/

https://www.instagram.com/swiatkomiksu