Przyznam się szczerze, że z Mangą miałem niewiele (a i tak
nie wiem czy to „niewiele” to za dużo powiedziane) wspólnego, a ilość
przeczytanych przeze mnie tytułów można policzyć na palcach jednej ręki. Mimo
to, gdy dowiedziałem się, że EGMONT ma zamiar wydać kilka tego typu tytułów
byłem pewien, że nie omieszkam zapoznać się z kilkoma tytułami.
Na pierwszy ogień poszedł „Samuraj i Stich”. Początek historii wygląda znajomo.
Mały niebieski kosmita ucieka z laboratorium i rozbija się na Ziemi. Tym razem
jednak przyszło mu egzystować w zupełnie innych czasach niż miało to miejsce w
popularnej animacji, bo trafia do średniowiecznej Japonii. Pierwszą osobą,
którą spotyka na swojej drodze to Yamato Meison, władca pobliskich ziem, znany
ze swojej surowości i bezwzględności. Jednak widok Sticha powoduje, że w
zachowaniu Japończyka coś się zmienia, znalazł kogoś na kim mu zależy i chce
ego dobra.
Powiem szczerze, że mam miwszane uczucia co do tego tytułu.
Z jednej strony, mangę czytało mi się naprawdę przyjemnie i z chęcią poznawałem
kolejne epizody tej historii. Momentami było naprawdę zabawnie, charakter
Sticha, jego podejście do problemów i ich rozwiązań pasuje do bajkowego
pierwowzoru i sprawdza się w przedstawionej rzeczywistości naprawdę dobrze.
Tyczy się to również zachowania lokalnej ludności w stosunku do Sticha, tego
jak spostrzegają małego kosmitę i technologię, którą dysponuje. Te elementy naprawdę
pasują do przedstawionej historii i historycznego kontekstu. Należy też
wspomnieć o genialnych rysunkach Hiroto Wada. Naprawdę, jest to zdecydowanie
element, który przyciąga wzrok, dobrze obrazuje to co dzieje się w historii
oraz jakie uczucia towarzyszą obecnym wydarzeniom. Za to totalnie nie trawię
nagłej przemiany Yamato. Owszem mamy w historii podwaliny wytłumaczenia tego
elementu, ukazanie analogii między dwoma postaciami i uzasadnienia tej odnowy.
Jednak zmiana zachowania Japończyka jest tak gwałtowna i nagła, że aż totalnie
odrealniona. Rozumiem, gdyby „uczucie” powstające u Meisona ewoluowało z
czasem, stopniowo wraz z poznawaniem Sticha i odnajdowaniem wspomnianych
podobieństw. Zamiast tego mamy eksplozję miłości do Sticha i przywoływanie
wspomnień z młodości.
„Samuraj i Stich” oraz koncepcja zaprezentowana przez Hiroto
Wada zainteresowały mnie i z przyjemnością spędziłem czas przy tym tytule. Nie
podszedł mi jedynie wcześniej wspomniany motyw nagłego wybuchu uczucia Yamato.
W każdym razie ciekaw jestem jak ta historia się rozwinie i może kolejne
wydarzenia zmienią moje spostrzeganie niektórych elementów tej historii.
[Współpraca reklamowa] Komiks został przekazany bezzwrotnie w ramach recenzji od wydawnictwa Egmont, Wydawnictwo Egmont nie miało wpływu na kształt mojej opinii. Dziękuję wydawnictwu Egmont za udostępniony do recenzji tom.
Komentarze
Prześlij komentarz