Star Wars: Ukryte Imperium" przedstawia kulminacyjny rozdział przygód Lady Qi’ry, charyzmatycznej liderki tajemniczego syndykatu, która na przestrzeni całej serii stała się jednym z najbardziej poszukiwanych postaci w uniwersum Gwiezdnych Wojen. Już na początku albumu scenarzysta zręcznie prezentuje coraz bardziej złożoną sytuację, gdzie Lady Qi’ra nie tylko musi manewrować między swoimi przeciwnikami, ale również zaskakuje swoją odpornością i zdolnością do przezwyciężania trudności. Każda strona komiksu jest świadkiem jej rosnącej wprawy w sztuce przetrwania i manipulacji. Qi’ra, korzystając ze swojej wiedzy o tajnych informacjach, zręcznie tworzy koalicje, które mogą wydawać się niemożliwe. Prowadzi to do naprawdę ciekawych historii i sytuacji, które mogły doprowadzić do sporych przetasowań, w tym nawet upadek Imperium. Wizualnie, komiks jest dziełem Stevena Cummingsa, który z umiejętnością balansuje między kosmicznymi bitwami a bardziej intymnymi momentami postaci. Jego zd
“Krasnoludy. Tom 3. Aral z Bractwa Świątyni”, “Elfy. Tom 4. Wybraniec półelfów” - recenzja
Egmont się nie zatrzymuje i w krótkich odstępach czasowych przekazuje nam kolejne tomy z historiami ze świata Akwilonu. Czyżbyśmy mieli otrzymać wszystkie dotąd powstałe 90 tomów? :-D Nie mamnic przeciwko! :-)
Scenarzyści Jean-Luc Istin oraz Nicolas Jarry odpowiadają za kolosalną inicjatywę stworzenia dużego uniwersum fantasy w formie komiksowej. Do współpracy zaprosili całą plejadę rysowników, a także innych scenarzystów. W konsekwencji otrzymujemy solidny kawał europejskiego komiksu z jego wszystkimi najlepszymi cechami.
“Krasnoludy. Tom 3. Aral z Bractwa Świątyni”, to według mnie, chyba najbardziej, jak dotąd, wyróżniająca się pozycja. Po pierwsze - rysunki - w pierwszej chwili pomyślałem nawet, że to najgorzej póki co zilustrowany tom. Na pewno wyróżnia się stylem z mocno zaznaczonymi konturami. Po drugie - dużo tutaj partii narracyjnych; niektóre strony zawierają pokaźne obszary tekstów, co mocno kontrastuje zwłaszcza z wydanym w tym samym czasie czwartym tomem “Elfów”.
Historia Arala - opowiadana z perspektywy retrospekcji - jest dość ciekawa i wciągająca, a kończy się plastycznym, choć nie najoryginalniejszym morałem. Dość oryginalny za to, zdaje się, jest pomysł na “chorobę szaleństwa”... wywoływaną przez mentalną moc uwięzionego smoka.
Inna sprawa, że scenarzystą wszystkich tomów “Krasnoludów” jest współ-ojciec Akwilonu - Nicolas Jarry; czuć, że doskonale zna on świat oraz pisaną przez siebie rasę. W ogóle wszystkie komiksy z serii dobrzy uchwycają charakterystyczne cechy poszczególnych ras fantasy.
“Elfy. Tom 4. Wybraniec półelfów” przedstawia losy mieszańców (głównie elfio-ludzkich, choć kadry jasno wskazują, że półelfy to też potomkowie innych ras), które utorowały sobie drogę do bycia jednym z elfich klanów. Komiks sięga po “zgrane płyty” w postaci motywów proroctwa, wyzwoliciela uciemiężonego ludu, zdrajcy i… o dziwo świetnie sobie z nimi radzi. Historia nie daje poczucia wtórności, jest napisana lekko i “rześko”, czyta się ją z zapartym tchem podczas jednego posiedzenia. Pomagają w tym też naprawdę dobre rysunki Jeana-Paula Bordiera. Naprawdę chapeau bas!
Nieraz zestawiam “Elfy” i “Krasnoludy”, bo do niedawna były wydawane równocześnie; tym razem zdecydowanie wskazałbym, że “Elfy” zwyciężają w tej parze, ale to nie oznacza, że “Krasnoludy” oferują komiks słaby czy zły!
Zobacz również inne recenzje komiksów od Pokoju Geeka.
Komentarze
Prześlij komentarz