Przejdź do głównej zawartości

Polecane

"Smak trucizny" Neil Bradbury

        Neil Bradbury podkreśla, że „Smak trucizny” nie jest poradnikiem jak kogoś otruć i nie zostać złapanym, choć na pierwszy rzut oka może za takowy uchodzić. Książka zawiera bardzo wiele szczegółów dotyczących działania i sposobu użycia popularnych trucizn uwielbianych przez autorów kryminałów.     Mamy tu omówionych jedenaście substancji przeważnie pochodzenia naturalnego, które na przestrzeni wieków służyły ludziom do różnych celów – zależnie od dawki. Z pewnością wszystkim jest znane stwierdzenie, że to dawka czyni truciznę. Wiadomo przecież o leczniczych właściwościach digoksyny, insuliny, atropiny, potasu czy arszeniku oraz o odkażających właściwościach chloru. Z tej książki dowiemy się kto i w jakich okolicznościach zastosował te związki z morderczą intencją oraz to jak udało się te osoby zidentyfikować i skazać.     Niewątpliwym walorem tej książki jest to, że w bardzo przystępny sposób zestawia wiedzę na temat trucizn. Wiedza ta może się przydać zwłaszcza osobom lubiącym k

"Chąśba" Katarzyna Puzyńska

 


Pokój Geeka, który jest naszą pasją i w pewien sposób spełnieniem marzeń, jeszcze bardziej rozpalił moją miłość do książek, która była moją nieodzowną częścią odkąd pamiętam. Dzięki tej pasji recenzowania książek coraz częściej sięgam po takie pozycje, na które wcześniej nie zwróciłabym uwagi. Moja strefa komfortu zdecydowanie się rozrosła. Jeśli chodzi o fantasy, science fiction, to jest mi z nimi nie po drodze. Reszta ekipy Pokoju Geeka zdecydowanie i cudownie nadrabia te moje zaległości. Kiedy dostałam propozycję Wydawnictwa, by zrecenzować najnowszą książkę Katarzyny Puzyńskiej, którą uwielbiam za Lipowo!, spojrzałam, troszkę się zawahałam, ale zaryzykowałam.

Wykradziono tutaj tarczę powierzoną mieszkańcom przez Jarowita, znanego ze sporego temperamentu boga wojny i wiosny. Równocześnie tajemnicą owiana jest śmierć Bolemiry. Wszystkie wątki zmierzają w kierunku rozwiązania tych zagadek. I dzieje się dużo. Tylko jakoś to mnie nie porwało, owszem, byłam ciekawa rozwiązania najważniejszej kwestii, ale nie czułam żaru, jaki dały mi zagadki serii o Lipowie. Mam wrażenie, że świat przedstawiony jest za słabo wykreowany, dlatego trudno wgryźć się, bo zbyt mało wiemy chociażby o Królestwie. Jeśli chodzi o bohaterów, mam podobne zarzuty, ich losy zainteresowały mnie, ale po czasie zapewne zapomnę co, kto i gdzie, bo byli mało charakterystyczni. Nie chcę tej książki ukazać w złym świetle, bo dobrze mi się ją czytało, chcę jednak podkreślić, że jest ona zbyt zwyczajna i jakby delikatnie niedopracowana. Wystarczyło bardziej podkolorować, bardziej rozbudować, zachęcając Czytelnika, by stał się częścią całej historii.

Może to kwestia tego, że ten gatunek nie jest dla mnie? Jestem ciekawa opinii innych czytelników, będę śledzić je na bieżąco na lubimy czytać, by dowiedzieć się, czy moje odczucia są podobne do innych pochłaniaczy książek.   

Dziękujemy Wydawnictwu Prószyński i S-ka za zaufanie.
 

Komentarze

Popularne posty

Łączna liczba wyświetleń