Przejdź do głównej zawartości

Polecane

"Takeshi 3 Pałac Umarłych" Maja Lidia Kossakowska

   Maja Lidia Kossakowska - „Takeshi 3 Pałac Umarłych”     Seria o Takeshim składa się z trzech powieści: „Cień śmierci”, „Taniec Tygrysa” i „Pałac Umarłych”. Ostatnia część została wydana po tragicznej śmierci autorki w 2022 roku. Tym samym losy głównych bohaterów nie zostały rozstrzygnięte a zakończenie pozostaje otwarte.     Tym, co najbardziej przyciąga do prozy Mai Lidii Kossakowskiej jest jej oryginalny, bogaty i przepiękny styl pisania. Powiedzieć, że autorka maluje słowem jak malarz farbami to jak nie powiedzieć nic. Wielokrotnie byłam zachwycona tym jak wspaniałe, nasycone i żywe obrazy powstają w mojej głowie. Na podstawie mojego skromnego doświadczenia z polską fantastyką mogę powiedzieć, że seria o Takeshim jest absolutnie unikatowa.  Nie sposób przyrównać tę serię do czegokolwiek innego, Nadal nie mogę wyjść z podziwu jak pięknie można opisać zwykłą rzeź, masakrę lub pospolite mordobicie. Na tle powieści, w których akcja rwie do przodu a narracja skupia się na opisie faktó

Dwóch Papieży - Recenzja


Dwóch Papieży - plakat

Rezygnacja w 2013 roku Papieża Benedykta XVI z tronu Piotrowego była wydarzeniem, które zaskoczyło cały Świat. Oficjalnym powodem rezygnacji były problemy ze zdrowiem ówczesnego biskupa Rzymu. Twórcy teorii spiskowych twierdzą, że prawdziwym powodem była niemoc Papieża w konfrontacji z narastającymi problemami Kościoła Katolickiego. Co było prawdą pewnie się nie dowiemy. Próbę odpowiedzi na to pytanie podjęli twórcy filmu „Dwóch Papieży”.

„Dwóch Papieży” opowiada nam o spotkaniu w rezydencji letniej Papieża Benedykta XVI z kardynałem Jorge Mario Bergolio. Film skupia się na przedstawieniu dwóch różnych podejść do problemów, z którymi boryka się Kościół. Z jednej strony konserwatysta Benedykt, z drugiej liberalny, argentyński duchowny. Wszystko byłoby ok, gdyby twórcy z góry nie narzucali nam podświadomie który z nich ma rację. Benedykt XVI przedstawiony jest jako zgorzkniały dziadek, nieprzyjmujący żadnych innych argumentów, niż te zgodne z jego wizją Kościoła, Bergolio zaś to wiecznie uśmiechnięty, otwarty i lubiany przez wszystkich pan z odpowiedzią na każdy konserwatywny argument. Równie luźne podejście autorzy wykazali względem błędów obu bohaterów. Zarówno u Benedykta XVI niedopatrzenia odnośnie pedofilii jak i u Bergolio niejasności odnośnie jego postawy w trakcie wojskowej Junty. Obie sprawy są potraktowane „na szybko” i równie szybko obaj duchowni rozgrzeszają się z dawnych win.

Za to na wielkie brawa zasługują odtwórcy głównych ról – Antony Hopkins i Jonathan Pryce. Widz może cieszyć się świetną grą aktorską obu panów w każdej chwili seansu. Aktorzy bardzo dobrze wykonali swoją pracę i postawą granych bohaterów przedstawiali dwa, zupełnie inne bieguny jednego Kościoła.

„Dwóch Papieży” to film, który ogląda się przyjemnie, czas przeznaczony na seans tego tytułu na pewno nie należał do straconych. Nie należy go odbierać jednak jako wykładnię przedstawiającą w pełni realne poglądy Benedykta i Franciszka. Tematy podjęte w trakcie rozmów obu bohaterów przedstawione są prostolinijnie w porównaniu z ich realną złożonością, to samo tyczy się problemów, z którymi borykali się duchowni w trakcie swojego życia. Film, może zachęcić do zainteresowania się poruszonym tematem i problemami, gorzej jeżeli widz przyjmie przedstawioną wizję autorów jako pewnik, który nie wymaga potwierdzenia.


Komentarze

Popularne posty

Łączna liczba wyświetleń