„Ziemi tej nie opuścisz” to
kontynuacja przygód bohaterów, których poznaliśmy w książce
„Umrzesz kiedy umrzesz”. Pierwszy tom mimo że nie był idealny i
miałem do niego pewne zastrzeżenia, zdecydowanie zaliczam do
ciekawych.
Podróż mieszkańców Harówki oraz
drużyny Owslanek od samego początku nie należy do najprostszych.
Ciągła, ciężka wędrówka oraz zagrożenie życia to norma. Co
prawda w drugim tomie trylogii „Na zachód od zachodu” nasi
bohaterowie podróżują znacznie mniej, a akcja przez większość
książki rozgrywa się w Badlandach. Nie oznacza to jednak, że ich
życie nie jest zagrożone. Wręcz przeciwnie, każda chwila może
zakończyć się ich śmiercią. Konwencja ta podoba mi się znacznie
bardziej niż to, co oferował pierwszy tom. Autor mógł bardziej się
skupić na społeczeństwie i zasadach panujących w nowo poznanej,
niezwykłej krainie. Do tego tempo, mimo że nadal szybkie, nie pędzi
tutaj tak na łeb, na szyję. Fabuła jest ciekawsza, lokacje nie
przemijają nam niczym kolejne stacje w podroży Pendolino.
Zdecydowanie jako zaletę przedstawionej historii uznaję fakt, że
autor nie boi się uśmiercać głównych bohaterów powieści.
Niejednokrotnie czy to w pierwszym, czy też właśnie w drugim tomie
spotykamy się z uszczuplaniem drużyny. Śmierć jest tu sprawą
naturalną i w każdej chwili musimy być przygotowani na stratę.
Urzeczywistnia to przedstawioną historię i podkreśla jak ciężką
i niebezpieczną misję mają do wykonania nasi bohaterowie.
W recenzji „Umrzesz kiedy umrzesz”
zwróciłem uwagę na brak wyrazistości bohaterów. Tym razem
książka oferuje nam wiele nowych interesujących postaci, pełnych
tajemnicy i ciekawych historii. Zdecydowanie społeczność Badlandów
mocno wzbogaciła różnorodność bohaterów. Trzeba też przyznać,
że poznane wcześniej Owslanki oraz plemię Wotan nabiera rumieńców.
Przede wszystkim doskonale widać, że wszystkie wydarzenia, które
przeżyli do tej pory, każda strata ma na nich wpływ i prowadzi do
ewolucji postaci. Postaci dzięki temu zabiegowi nie są już płaskie
i „mdłe”, nabywają charakteru, każdy z nich wyróżnia się na
tle innych, widać tutaj koloryt i różnorodność bohaterów.
Zmiana zdecydowanie na plus, powieść wiele dzięki temu zyskuje.
„Ziemi tej nie opuścisz” bardzo
różni się od pierwszego tomu tempem przedstawienia historii, co wyszło
zdecydowanie na plus. Autor konsekwentnie rozwija stworzone postaci,
nadaje im charakteru i kolorytu. Mimo wolniejszego tempa fabuły nie
ma tutaj czasu na nudę. Lektura tej trylogii sprawia mi wiele
przyjemności. Czas na trzeci tom, mam nadzieję, że minie nie
zawiedzie.
Dziękujemy wydawnictwu Fabryka słów
za udostępnienie egzemplarza książki do recenzji.
Komentarze
Prześlij komentarz