Star Wars: Ukryte Imperium" przedstawia kulminacyjny rozdział przygód Lady Qi’ry, charyzmatycznej liderki tajemniczego syndykatu, która na przestrzeni całej serii stała się jednym z najbardziej poszukiwanych postaci w uniwersum Gwiezdnych Wojen. Już na początku albumu scenarzysta zręcznie prezentuje coraz bardziej złożoną sytuację, gdzie Lady Qi’ra nie tylko musi manewrować między swoimi przeciwnikami, ale również zaskakuje swoją odpornością i zdolnością do przezwyciężania trudności. Każda strona komiksu jest świadkiem jej rosnącej wprawy w sztuce przetrwania i manipulacji. Qi’ra, korzystając ze swojej wiedzy o tajnych informacjach, zręcznie tworzy koalicje, które mogą wydawać się niemożliwe. Prowadzi to do naprawdę ciekawych historii i sytuacji, które mogły doprowadzić do sporych przetasowań, w tym nawet upadek Imperium. Wizualnie, komiks jest dziełem Stevena Cummingsa, który z umiejętnością balansuje między kosmicznymi bitwami a bardziej intymnymi momentami postaci. Jego zd
"Potwory" Anna Potyra
Potwory czają się za rogiem. Wielkimi oczami zaglądają w głąb Ciebie. Stają się Twoją rzeczywistością. Przybierają najróżniejsze postaci. Są w Tobie, w Twojej wyobraźni, są Tobą.
„Jednak ta sytuacja aż nazbyt wyraźnie uświadomiła jej, że nigdy nie będzie
wolna” – bo one krążą, niweczą wszelkie plany i marzenia, snując się gdzieś w
pobliżu. Oddychają naszym powietrzem, dlatego tak bardzo boimy się tych
stworów. Czy właśnie dlatego w warszawskim lesie znaleziono zwłoki kobiety,
która miała przed sobą tak wiele pięknych planów? Gwiazda polskiej sceny
operowej tak bardzo zbesztana i wyrwana ze świata żywych. Dobra, cudowna,
wspaniała osoba, ale…? No właśnie! Anna Potyra skonstruowała kryminał, w którym
tak wiele jest znaków zapytania, tak wiele intrygujących scen. „Nie ma żadnych
śladów. Nie ma podejrzanych. Nie ma motywu” – i tu zgadzam się stuprocentowo.
Ciągle wysilałam swoje neurony, by zgadnąć, by być bliżej głównego rozwiązania,
które pięknie wbija w fotel.
„Ewelina leżała długo, wpatrując się w ciemność nocy. Za oknem grały
świerszcze, a ona zastanawiała się nad doskonałością natury. Jak to możliwe, by
sprawcami takiego koncertu były małe niepozorne insekty. Wydawały całą gamę dźwięków,
jedynie pocierając o siebie sztywnymi skrzydłami”. Czujecie delikatne napięcie
i strach, czytając ten fragment? On dobrze odzwierciedla klimat „Potworów”. W
nich napięcie powoli narasta, a źródła zabójstwa są obrzydliwe. Czytelnik powoli,
subtelnie sączy podane mu sekrety. Jest naprawdę świetnie!
Ciekawość zaprowadzi Was tam, gdzie zaprowadziła detektywa Adama – „tam, gdzie
zło przekroczyło wszelkie granice”. Ja naprawdę bałam się podczas spotkania z
twórczością Pani Anny.
Pozostawię Was z idealnym cytatem, który sam w sobie mówi: CZYTAJCIE!
„Życie to nie jest bajka. Wszędzie czają się potwory, które mają sto twarzy.
Gniewu, zazdrości, strachu, smutku, słabości. Chorych projekcji i złych
wspomnień. Każdy ma jakiegoś potwora. Pan i ja też. I Basia. Jeśli teraz nie
nauczy się nad nim panować, to on zapanuje nad nią”.
Za książkę dziękujemy Wydawnictwu Zysk i S-ka.
Komentarze
Prześlij komentarz