Przejdź do głównej zawartości

Polecane

Kaczogród. Atak robotów i inne historie z lat 1964–1966 - recenzja

  I oto mamy kolejny tom przygód naszych ulubionych postaci z Kaczogrodu. Tym razem otrzymujemy opowieści autorstwa genialnego Carla Barksa powstałe w latach 1964 - 1966. Najnowszy tom zatytułowany "Atak robotów i inne historie z lat 1964 - 1966" oferuje nam 11 wciągających komiksowych opowieści. Do tego mamy jeszcze 9 jednostronicówek, galerię okładek, ciekawą przedmowę i kolejne "Kto jest kom w Kaczogrodzie". Jak zwykle obszerny w treści tom kolejny raz zapewnia nam mnóstwo dobrej zabawy w znanym już nam stylu. To zaskakujące, że mimo poznaniu tylu kaczych historii, te się nam nie nudzą i z chęcią sięgamy po kolejne tomy - zarówno jeżeli chodzi o kreskę jak i zawarty tu humor. Jestem pewien, że żaden fan przygód z Kaczogrodu nie przejdzie obojętnie obok tego tytułu. Współpraca reklamowa] Komiks został przekazany bezzwrotnie w ramach recenzji od wydawnictwa Egmont, Wydawnictwo Egmont nie miało wpływu na kształt mojej opinii.  Dziękuję wydawnictwu  Egmont  za udostę...

"Gdzie śpiewają raki" Delia Owens



"Gdzie śpiewają raki"
Delia Owens
Czyta: Magdalena Boczarska
Wydawnictwo Świat Książki
Audiobook Storytel

Mój numer jeden. Trafiłam na książkę, która całkowicie zmieniła moją topkę tych najcudowniejszych, ponieważ bez wyolbrzymiania, z czystym sumieniem, umieściłam ją na pierwszym miejscu. Nie mogę sobie przypomnieć nic bardziej wzruszającego od tej historii. Pozostanie ona ze mną do końca życia, będę kupować „Gdzie śpiewają raki” najbliższym na każdą możliwą okazję, szerzyć kult tej książki i wracać do niej, kiedy tylko zapragnie tego moja dusza. Sama odsłuchałam ją na storytel w audiobooku, ale już zamówiłam sobie wersję papierową.

To historia Dziewczyny z Bagien, która została oskarżona o morderstwo. Kya Clark jest na przegranej pozycji, ponieważ całe społeczeństwo uważa ją za osobę aspołeczną, zbyt dziwną i przerażającą. Najłatwiej więc wrzucić ją do jednego worka z tymi najgorszymi i obrzydliwymi postaciami. Rzeczywistość jednak pisze inne scenariusze, a życie tej dziewczyny to przejmująca walka o minimalną ilość uśmiechu i nadzieję, na cokolwiek. Choć wszyscy szepczą o niej złe plotki, ona prezentuje się jako wrażliwa i inteligentna, połączona z przyrodą istota. Jest w tym wszystkim niewyobrażalnie silna, ponieważ wiąże koniec z końcem, żyjąc sama, pośród bagien. Tęskni za miłością, przyjaźnią, szczerym słowem, prawdziwym uczuciem, dotykiem – za pięknem. Siłę odnajduje w głosach przyrody, śpiewie mew, to z tych źródeł czerpie odnawialną energię. Na swojej drodze poznaje osoby, które ranią, ale dodają też skrzydeł. Mimo tylu przeciwności losu, osiąga niesamowity sukces. Jest sobą – to najistotniejsze.

To książka, podczas której naprawdę wzruszałam się niemal przy każdej sytuacji i czułam, że odczucie to wypełnia mnie od środka bardzo mocno i niewybaczalnie. To w jaki sposób przedstawiono tutaj jednostkę, jaką jest człowiek i jak wiele na taką małą postać może spaść, jest niewyobrażalne. W tym wszystkim ujmująco wpleciono przyrodę – jako główną bohaterkę, która pomaga dojrzewać człowiekowi do różnych decyzji – łatwych i trudnych. Zaskakująca relacja z całego procesu, doprowadzała mnie do skraju wyczerpania nerwowo-emocjonalnego – tak bardzo kibicowałam głównej bohaterce, tak bardzo chciałam złapać ją za rękę w tych chwilach grozy i niepewności. Nadal nie mogę wyjść z podziwu, jak ukazano tutaj aspekty związane z nieokiełznanymi siłami natury i tym, jak dzieciństwo może nas ukształtować jako osoby.

Chciałabym, czytając wiersze – te z książki, wyruszyć na tereny, gdzie Dziewczyna z Bagien żyła życiem trudnym, ale i pięknym; smutnym, ale i wypełnionym odcieniami radości; szarym, ale pomalowanym na kolory tęczy. Chciałabym porozmawiać z nią i naładować swoje akumulatory. Bo Kya Clark według mnie to bohaterka, którą powinno się naśladować, która powinna być źródłem inspiracji do działania.

Oprócz historii, która jest dla mnie druzgocąco idealna, muszę wspomnieć o tym, że „Gdzie śpiewają raki” to miód dla Czytelnika. To w jaki sposób Owens prowadzi narrację, jakich słów używa i w jaki sposób pobudza naszą wyobraźnię, to naprawdę coś magicznego i jedynego w swoim rodzaju.

Nadal nie mogę dojść do siebie, bo odbijają się w mojej głowie myśli, uczucia, wzruszenia, emocje. Ta książka wywarła na mnie piorunujący wpływ. Pragnę i sama sobie życzę tego, bym spotykała tylko taką twórczość – mądrą, z przesłaniem i przemyślaną niemal w każdym calu.  
  
Źródło zdjęcia: lubimyczytac.pl

Komentarze

  1. Już wcześniej ta książka mnie intrygowała, ale teraz dzięki twojej recenzji wiem, że muszę ją przeczytać

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty

Łączna liczba wyświetleń